Elke dag een tekening, week 50 | #EdwardsDailyDrawing

De zon brak door op zaterdag. Zo tussen het miezerige januariweer door, leek de lente zich al aan te kondigen. Ach, de lente… Het inspireerde mij tot deze tekening vol liefde en levenslust: Na de eerste kus.

Tekening van een model in houtskool. Ik vind het een fijn materiaal om mee te werken als het gaat om snelheid en resultaat. Ik blijf wel moeite houden met vegen die ontstaan wanneer je niet oplet waar je je handen laat rusten. Om maar niet te spreken van de houtskool resten die ik terugvind op mijn scanner en toetsenbord.

Ik zat een beetje op een dood punt deze dag. Dat zou later deze week nog eens voorkomen. Ik had geen idee wat ik kon maken. Niks leek te werken of te kunnen bekoren. Uiteindelijk ben ik dan maar digitaal wolkenformaties gaan schilderen (als je dat zo mag noemen… -Ja, dat mag!) Het leidde uiteindelijk tot een alleraardigst en vredig tafereeltje. Hoewel, die wolkenlucht is wel dreigend. Uiteindelijk zat er ook nog iets van vernieuwing in, er kwam geen lijn aan te pas. Het is volledig vanuit vlakken opgebouwd.

Ik had een wandeling door mijn stad gemaakt. Het was ochtend, mensen waren op weg naar hun werk. Het silhouet van de stad tekende zich scherp af tegen de lucht.
Ik heb de gebouwenmassa getekend met potlood op papier, om die vervolgens met inkt over te trekken (alles volledig met links voor een lossere lijnvoering). Vervolgens heb ik op mijn computer een hemelgewelf geschilderd waar ik de digitaal ingekleurde lijntekening overheen heb gelegd. Deze manier van werken bevalt me. Analoog en digitaal werk liggen in elkaars verlengde en kunnen elkaar versterken waarbij er voldoende ruimte blijft voor het maken van fouten en imperfecties. Want ja, ik blijf opzoek naar de perfecte balans tussen perfectie en imperfectie… Lekker pretentieus!

Aan deze tekening ging een moment van compleet gebrek aan inspiratie vooraf. Niks leek te willen lukken. Uit frustratie ben ik wat gaan krassen met mijn tekenpennen. Twee vlakken met krassen die elkaar kruisten suggereerden een vogel. Dat uitgangspunt heb ik uiteindelijk verwerkt in deze prent. Een volger op Twitter moest daarbij zelfs denken aan het werk van de regisseur Alfred Hitchcock. Hoezo moet je geïnspireerd zijn als je wilt creëren?

Een snelle tekening met houtskool. De romanticus in mij zou een dergelijk kasteeltje graag willen bewonen. De practicus in mij zou het eerder als buitenhuisje willen gebruiken, en alleen als er geld zat is voor het onderhoud (door een derde). De realist in mij is al lang gevlogen.

Tekening van mijn hand. In potlood zo realistisch mogelijk qua vorm (veel rondingen) opgezet, om vervolgens alles terug te brengen tot driehoeken. Veel 3d visualisatie software bouwt ruimtelijke objecten op met driehoeken. Ziedaar mijn inspiratie. De tekening is echter volledig analoog opgezet.